|
|
Da die Verteidiger in der Nacht des Überfalls zum Handeln unterwegs waren, hatte sein Plan Erfolg. Er nahm nicht nur ihr Vieh gefangen, sondern auch Familien, die daraufhin als Sklaven gehandelt wurden.
|
|
|
Malgré leur relation déplorable avec les Séleucides, les Nabatéens empruntèrent de nombreuses pratiques hellénistiques. Avec l'essor de leur empire, les Séleucides essayèrent d'englober de nombreuses frontières alentour, cherchant ainsi à obtenir la main-mise sur les routes commerciales lucratives de l'Arabie du Sud. Au cours des innombrables affrontements entre les deux États, les Nabatéens développèrent le besoin de copier les techniques de combat hellénistiques, plus disciplinées et mieux ordonnées. Ils utilisaient également les pièces d'équipement capturées et, en dépit de leur rivalité intense, admiraient les Grecs pour leur culture et leur civilisation. L'affrontement le plus célèbre est celui qui opposa les Antigonides aux Nabatéens en 312 av. J.-C. D'abord, Antigone ordonna à l'un de ses officiers, Athénée, de piller Pétra. Celui-ci y parvint sans encombre, les défenseurs s'étant absentés la nuit du raid afin de commercer. Leur bétail fut capturé, mais également leurs familles, afin d'être échangés comme esclaves. Néanmois, les Nabatéens comprirent rapidement la situation et réussirent à pourchasser l'armée de 4 600 soldats et à les décimer presque entièrement, ne laissant que quelques douzaines de survivants. Athénée n'en faisait pas partie.
|
|
|
Los nabateos, aunque tenían una nefasta relación con los seléucidas, tomaron numerosas estrategias de guerra del mundo helénico. A medida que el imperio se expandía, los seléucidas intentaron anexionar tantos territorios cercanos como les fuera posible, al tiempo que trataban de hacerse con las lucrativas rutas comerciales de Arabia del Sur. Durante los numerosos enfrentamientos entre ambos estados, creció la necesidad de los nabateos de copiar la estructurada y disciplinada forma de combate helénica. También usaron el equipamiento que capturaron y, aunque eran rivales, admiraban a los griegos por su cultura y su civilización. Entre estos famosos enfrentamientos destacan los conflictos entre los nabateos y las tropas de Antígono en el 312 a. C. Al principio, Antígono ordenó a uno de sus oficiales, Ateneo, que saquease Petra. Fue un gran éxito, ya que los defensores habían salido a comerciar la noche del saqueo. Pudieron tomar sus provisiones y esclavizar a las familias. Sin embargo, los nabateos pronto se dieron cuenta de la situación y pudieron hostigar y acabar con el sobrecargado ejército de 4600 soldados, del que solo sobrevivieron algunas docenas. Ateneo también cayó.
|
|
|
I Nabatei, sebbene in continuo conflitto con i Seleucidi, presero in prestito molte pratiche belliche dal mondo ellenico. Quando l'impero si espanse, i Greci cercarono di includervi il maggior numero di territori limitrofi per appropriarsi delle redditizie rotte commerciali dell'Arabia meridionale. Durante i numerosi scontri tra i due stati, i Nabatei sentirono la necessità di copiare il modo di combattere ellenico, più disciplinato e meglio strutturato. Inoltre, iniziarono ad adottare l'equipaggiamento sottratto ai nemici e, sebbene fossero loro acerrimi rivali, ammiravano i Greci per la loro cultura e civiltà. Gli scontri più famosi sono quelli tra i Nabatei e gli Antigonidi nel 312 a.C. In primo luogo, Antigono incaricò Ateneo, uno dei suoi ufficiali, di saccheggiare Petra. L'attacco ebbe successo perché durante la notte dell'incursione, coloro che erano preposti alla difesa erano assenti per commerciare. Ateneo non solo sequestrò le loro merci, ma anche le loro famiglie da vendere come schiavi. Tuttavia, i Nabatei si resero conto velocemente della situazione e riuscirono a dare la caccia all'esercito oppressore e a uccidere tutti i suoi 4600 soldati, lasciando in vita poche decine di sopravvissuti. Ateneo non era fra loro.
|
|
|
Nabatejci, kteří měli zoufalé vztahy se Seleukovci, si z helénského světa vypůjčili celou řadu válečných postupů. Jak jejich říše rostla, snažili se do ní Seleukovci začlenit co možná nejvíce sousedních území. Chtěli se proto zmocnit i lukrativních obchodních tras v jižní Arábii. Během řady vojenských střetů mezi oběma státy Nabatejcům došlo, že musí zkopírovat disciplinovanější a strukturovanější helénský způsob boje. Využívali také kořistní vybavení, a přestože Řekové byli jejich nepřáteli, obdivovali jejich kulturu a civilizovanost. Nejslavnější střety se odehrály během války Antigonovců s Nabatejci v roce 312 př. n. l. V prvním případě Antigonus vyslal jednoho ze svých úředníků, Athenaea, aby vyplenil Petru. To se mu podařilo ve chvíli, kdy obránci vyrazili na obchodní výpravu. Při nočním nájezdu tak ukořistil nejen věci, ale také rodiny, které vzal do otroctví. Nabatejci ale rychle poznali, o co jde, a podařilo se jim armádu o síle 4600 mužů dostihnout a téměř celou pobít. Uprchlo jen pár desítek z nich. Athenaeus nepřežil.
|
|
|
Nabatejczycy, choć pozostawali w wyjątkowo złych relacjach z Seleucydami, stosowali wiele wojskowych praktyk helleńskiego świata. Seleucydzi starali się włączyć do swojego rozrastającego się obszaru jak najwięcej nowych ziem, mając też na oku lukratywne szlaki handlowe południowej Arabii. Podczas wielu starć między tymi dwoma stronami Nabatejczycy zrozumieli, że warto naśladować bardziej zdyscyplinowany i lepiej zorganizowany helleński styl walki. Korzystali też z przechwyconego sprzętu i pomimo antagonizmu podziwiali grecką kulturę i cywilizację. Najsłynniejsze starcia miały miejsce podczas konfliktu antygonidzko-nabatejskiego z 312 r. p.n.e. Na początku Antygon rozkazał jednemu z oficerów, Atenajosowi, splądrować Petrę. Atak zakończył się sukcesem, gdyż w nocy, kiedy był przeprowadzony, obrońcy byli poza miastem, zajęci handlem. Zdobyto zarówno towary, jak i ludzi, którzy mieli zostać niewolnikami. Jednak Nabatejczycy szybko spostrzegli, co się dzieje, i zdołali dogonić spowolnione wojsko nieprzyjaciela i zabić większość z 4600 żołnierzy, pozwalając uciec zaledwie garstce. Poległ również Atenajos.
|
|
|
Хотя набатеи были заклятыми врагами Селевкидов, они, тем не менее, восхищались цивилизованными, культурными греками и позаимствовали многие их обычаи. Расширяя свою империю, Селевкиды стремились захватить как можно больше соседних земель, а также взять под контроль торговые пути в Южной Аравии. В ходе многочисленных конфликтов с греками набатеи переняли методы ведения войны у своих более дисциплинированных и организованных противников. Наиболее известны столкновения этих двух народов в 312 г. до н. э. Сначала царь Антигон поручил одному из своих полководцев, Афенею, разграбить набатейский город Петру. В день, когда произошло нападение, защитники города торговали, и грекам удалось не только захватить их товары, но и их родичей, чтобы потом продать их в рабство. Однако набатеи быстро оценили обстановку и сумели нагнать обремененную большим обозом армию и практически полностью уничтожить ее. Из 4600 греков спаслись лишь несколько десятков, и сам Афеней тоже погиб в бою.
|
|
|
Selevkoslar ile ilişkileri çok kötü olsa da Nebatiler, Helenistik uygulamalardan çok şey ödünç almıştı. İmparatorlukları genişledikçe, Selevkoslar etraflarındaki topraklardan olabildiğince çoğunu sınırlarına dahil etmeye çalıştılar, Güney Arabistan'daki kazançlı ticaret yollarına da el atmaya çabaladılar. İki devlet arasındaki sayısız temastan sonra Nebatiler, Helenlilerin çok daha sağlam yapılı, sağlam disiplinli çarpışma yöntemlerini taklit etme ihtiyacı hissettiler. Aynı zamanda onların teçhizatlarını da ele geçirdiler ve her ne kadar rekabet içinde olsalar da Yunanlar'ın kültür ve medeniyetlerine hayranlık duydular. Bu çatışmalardan en ünlüsü MÖ 312'de gerçekleşen Antigonia-Nebati çatışmalarıdır. İlk başlarda, Antigonus subaylarından biri olan Athenaeus'u Petra'yı yağmalaması için görevlendirdi. Atheneaeus'un baskın yaptığı gece savunmacılar uzaklarda ticaret yapmakta olduğundan çok başarılı oldu. Besi hayvanları ele geçirilmekle kalmadı, aileler de köle olarak satılmak üzere esir alındı. Ne var ki, Nebatiler durumun farkına çabuk vardı ve 4600 kişilik koca orduyu avlamayı başardı ve neredeyse tamamen yok etti; bundan yalnızca bir kaç düzine insan sağ kaçabildi. Athenaeus sağ kalanlar arasında değildi.
|
