|
|
That is, to begin with, apparent from the many paintings in which he undoubtedly intends to tell something about painting, like with 'Die Wahl' (1998), 'Unerträglicher Naturalismus' (1998), 'Front' (1998) 'Lehre' (1999), 'Teer' (200), 'Abstraktion' (2005), 'Pergola' (2005), 'Vorhang' (2005), 'Rückzug' (2006), 'Nest (2012). Thus, on 'Lehre' (1999), we see a Donald Judd 'Stack', painted in Mondrian's three cardinal colours, and contrasted with a black canvas that cannot fail to remind ofAd Reinhardt. We could speculate on the meaning of the crossed sticks, or of that of the canvas that is unrolled by a woman, and so on, but nobody will be able to give a clear account of what Neo Rauch is trying to tell us here - probably something on the contrary developments of figuration and abstraction in the BRD and the DDR. Until it dawns on us that, in any case, we are dealing here with the familiar play wit abstract motifs: contrasting with the crossed sticks: the twisted wisp;as opposed to the canvas unrolled: the tight canvas on the wall; and as an opposition to those two-dimensional forms, the three-dimensional stacks of Donald Judd. What was perhaps intended as a statement on painting, ends up as a formal abstract composition, that holds the onlooker in its grip, and turns the intended story of the painter into a mysterious riddle.
|
|
|
Dat blijkt om te beginnen ondubbelzinnig uit de vele schilderijen waarin hij blijkbaar iets over het schilderen kwijt wil zoals op 'die Wahl' (1998), 'Unerträglicher Naturalismus' (1998), 'Front' (1998) 'Lehre' (1999), 'Teer' (200), 'Abstraktion' (2005), 'Pergola' (2005), 'Vorhang' (2005), 'Rückzug' (2006), 'Nest (2012). Zo is op 'Lehre' (1999) een afbeelding te zien van een 'Stack' van Donald Judd, geschilderd in de drie hoofdkleuren van Mondriaan, en tegengesteld aan een zwart schilderij dat doet denken aan Ad Reinhardt. We kunnen speculeren over de betekenis van de gekruiste stokken, of van die van het doek dat door een vrouw wordt uitgerold enz., maar wel niemand zal erin slagen om uit te maken wat Neo Rauch ons hier diets wil maken - mogelijk iets over de tegengestelde ontwikkelingen inzake de relatie tussen figuratie en abstractie in de BDR en de DDR. Tot het ons daagt dat we hier in alle geval alweer hebben te maken met het ons al bekende vormenspel: tegenover de gekruiste stokken staat de gebogen sliert, tegenover het gebogen doek dat door de vrouw op de vloer wordt uitgerold de rechthoek van het zwarte vlak aan de muur, en daartegenover weer de driedimensionale vormen van Judd. Wat een gesloten verhaal had moeten worden, mondt hoe dan ook uit in het beschreven formele - abstracte - spel, waardoor de toeschouwer blijft kijken, en waardoor de schilder zijn verhaal ombouwt tot een mysterieus, raadselachtig tafereel, dat zich als uiteindelijk 'verhaal' in de plaats stelt van wat oorspronkelijk was bedoeld.
|
