|
|
Sie verfügten nicht wirklich über mehr Ruder als kleinere Schiffe, lediglich über mehr Ruderer. Eine römische Hexareme oder griechische Hexeres hatte ein paar Ruderbänke mit drei Mann pro Ruder und sah aus wie eine übergroße Version kleinerer Schiffe.
|
|
|
Au fil des siècles, les tactiques navales et les besoins changèrent en Méditerranée. Les navires devinrent plus gros, en partie pour exprimer fierté nationale ou puissance dynastique. Les dirigeants de l'Égypte ptolémaïque affectionnaient particulièrement les gros bateaux comme preuves physiques de leur richesse et leur influence. Ces polyrèmes, signifiant « plusieurs rames », ne convenaient pas aux opérations d'éperonnage dans la bataille. En pratique, ils n'avaient souvent pas plus de rames que les navires plus petits, mais chacune disposait de plus de rameurs. Un hexarème romain ou hexère grec comportait quelques lignes de rames, à trois rameurs chacune, et ressemblaient à une plus grosse version des plus petits bateaux. Malgré tout, à cause de leur construction lourde et robuste, ils se déplaçaient lentement et pouvaient difficilement prendre les virages serrés, nécessaires pour prendre l'avantage sur les erreurs ennemies. À la place, les gros navires utilisaient leurs larges ponts et leurs capacités de transport et devinrent des plateformes de combat pour l'infanterie et l'artillerie. Pour vaincre l'ennemi, il fallait aborder ou bombarder à distance. Les tactiques de guerre navales avaient atteint leur maximum en matière de méthodes de combat même si les navires avaient considérablement grandi.
|
|
|
Con el paso de los siglos, las tácticas navales y las necesidades cambiaron a lo largo del Mediterráneo. La tendencia fue la de tener barcos más grandes, en parte como expresión de poder nacional o dinástico. Los gobernantes ptolemaicos de Egipto tenían especial predilección por los barcos grandes que usaban como prueba fehaciente para mostrar su riqueza e influencia. Estos polirremes —término que significa "muchos remos"— no eran aptos para realizar embestidas durante el combate. En la práctica muchos de ellos no tenían más remos que los barcos más pequeños, lo que sí tenían eran más remeros por remo que estos. El hexarreme romano o el hexere griego tenían dos filas de remos con tres remeros por remo. Esto era una versión de dimensiones extremadamente grandes de un barco más pequeño. Aun así, debido a su construcción extremadamente pesada y fuerte, se movían muy lentamente y les era imposible girar rápidamente, lo que era necesario para aprovechar los errores enemigos. A cambio, estos grandes barcos le sacaban partido a sus anchas cubiertas y a su gran capacidad de transporte y se convirtieron en plataformas de combate para la infantería y la artillería. El abordaje o el bombardeo a larga distancia eran los métodos ideales para derrotar al enemigo. La guerra naval había vuelto a su punto de origen en lo referente a métodos de combate, aunque ahora los barcos eran de un tamaño mucho mayor.
|
|
|
Col passare dei secoli, le tattiche e le necessità navali cambiarono nel Mediterraneo. Si iniziò a favorire le navi più grandi, in parte come espressione di potenza nazionale o dinastica: i dominatori tolomei d’Egitto amavano particolarmente le grandi navi perché con esse potevano sfoggiare la loro ricchezza e influire psicologicamente sul nemico. Queste “poliremi”, ovvero “molti remi”, non erano adatte per gli speronamenti in battaglia. Molte di queste avevano lo stesso numero di remi di una nave più piccola. La differenza stava nel maggior numero di rematori per ogni remo. Una esareme romana, o un’esere greca, aveva un paio di file di remi che includevano tre uomini per remo, e appariva dunque come la versione gigantesca di una nave più piccola. Nonostante questo, essendo estremamente pesanti e solide, erano lente nei movimenti e incapaci di curvare in modo veloce al fine di sfruttare gli errori del nemico. Le grandi navi facevano uso dei loro ampi ponti e della grande capacità di carico, dunque divennero piattaforme di combattimento per la fanteria e l’artiglieria. I metodi usati per sconfiggere il nemico erano l’abbordaggio e il bombardamento dalla distanza. Nonostante le navi si fossero sviluppate in modo significativo, la guerra navale era tornata al punto di partenza in termini di metodi di combattimento.
|
|
|
Během staletí se v celém Středozemí měnila námořní taktika i požadavky kladené na nové lodě. Stavěly se čím dál, tím větší lodě, zčásti jako ukázka moci daného národa nebo dynastie: hodně velké lodě měli v oblibě zejména ptolemaiovští vládci Egypta, kteří je používali jako hmotný důkaz svého bohatství a vlivu. Tyto "polyrémy", což znamená "lodi s mnoha vesly nebo veslaři", však nemohly v bitvě taranovat jiná plavidla. V praxi často neměly vesel o nic víc než menší lodě, ale na každé veslo připadalo víc veslařů než na menších plavidlech. Římská hexaréma neboli řecká hexéra měla dvě řady vesel po třech veslařích a zřejmě to byla prostě zvětšená verze původní menší diéry. Byla však velmi těžká a silné konstrukce, takže se pohybovala pomalu a nemohla provádět rychlé obrátky, aby využila špatný tah protivníka. Místo toho velké lodě využívaly skutečnosti, že mají širokou palubu a velký nákladový prostor a staly se pěchotním a dělostřeleckým bojištěm. Nepřítele mohly porazit buď když se posádka vylodila na jeho palubu nebo díky bombardování na větší vzdálenost; čímž se v oblasti námořních bojových metod uzavřel symbolický kruh, ačkoli používané lodě teď byly podstatně větší.
|
|
|
Z biegiem czasu zmieniały się taktyki walki na Morzu Śródziemnym. Budowano coraz większe jednostki, po części z pobudek patriotycznych lub dynastycznych - rządzący Egiptem Ptolemeusze szczególnie upodobali sobie wielkie okręty, które oddawały ich bogactwo i potęgę. Tak zwane poliremy (wyposażone w liczne wiosła) nie nadawały się do taranowania. W praktyce rzadko miewały więcej wioseł niż mniejsze jednostki - wyróżniała je natomiast większa liczba wioślarzy. Rzymska heksarema (lub grecka heksera) miała kilka rzędów wioseł, a na każde z nich przypadało trzech wioślarzy. Zapewne były to powiększone wersje mniejszych okrętów. Ogromne rozmiary sprawiały, że mimo zwiększonej liczby wioślarzy, były one bardzo powolne, niezdolne szybko reagować na błędy wroga. Służyły raczej jako platformy transportowe dla piechoty i jazdy. By pokonać wroga, stosowano bombardowanie z dużej odległości lub abordaż. Z tego wynika, że pomimo coraz większych rozmiarów jednostek, taktyka prowadzenia wojen na morzu zatoczyła koło.
|
|
|
Тактика морского боя на Средиземноморье менялась с течением времени. Корабли становились все больше. Отчасти это объяснялось вопросом престижа: правители Египта из династии Птолемеев прославились своей страстью к большим кораблям: те были материальным воплощением их богатства и власти. Эти полиремы (многовесельные корабли) не годились для тарана. А у большинства из них весел было не больше, чем у кораблей малого размера, но на каждое весло приходилось больше гребцов. На римской или греческой гексере (сексиреме) было по два ряда весел, на каждом весле сидели по три гребца: выглядели эти суда как увеличенные копии обычных кораблей. Несмотря на это, в силу своей массы и невероятно прочной конструкции они двигались очень медленно и не могли быстро поворачивать, а значит, не могли воспользоваться допущенной противником тактической ошибкой. Вместо этого полиремы делали ставку на свои просторные палубы, где умещалось большое количество воинов и дальнобойных орудий. Обстрел и абордаж вновь стали основными приемами ведения боя для таких махин, как и на заре античности.
|
|
|
Asırların geçmesiyle, donanma taktikleri ve ihtiyaçları Akdeniz boyunca değişti. Kısmen ulusal ya da hanedansal güç gösterisi olarak, daha geniş gemilere doğru olan bir hareketlenme vardı: Özellikle Mısır'ın Batlamyuslu yöneticileri, nüfuslarını ve variyetlerini somut bir yolla göstermek için geniş gemilere düşkünlerdi. Çok kürekli anlamına gelen bir terim olan bu "polyremes"ler, savaşta tokmaklama işi için uygun değillerdi. Pratikte, çoğunun daha küçük gemilerden fazla kürekleri yoktu; onların sahip oldukları şey, küçük gemilere oranla, her kürek başına daha fazla kürekçiydi. Bir Roma heksaremesi ya da Yunan hekseresi, her kürek başına üç adamdan oluşan bir çift oturma dizisine sahipti ve daha küçük bir geminin çok daha büyük boy bir uyarlaması gibi görünürlerdi. Böyle olduğu halde, muazzam şekilde ağır ve sağlamca inşa edilmiş olmaları yüzünden, yavaş hareket ederlerdi ve düşman hatalarını üstünlüğe çevirmek için gerekli hızlı dönüşleri yapmaya zar zor muktedirlerdi. Geniş gemiler bunun yerine, geniş güvertelerini ve çok bol olan taşıma kapasitelerini kullanırlar ve piyadeler ve ağır silahlar için bir savaş zeminine dönüşürlerdi. Bindirme ya da uzun menzilden atış yağmuruna tutma, düşmanı yenmek için kullanılan yöntemlerdi; gemiler çok büyük oranda büyümüş olsalar da, savaş yöntemleri mevzu bahis olduğunda, donanma harbi başlangıç noktasına geri dönmüştü.
|
