nn – Traduction – Dictionnaire Keybot

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch English Spacer Help
Langues sources Langues cibles
Keybot 3 Résultats  www.ruhr-uni-bochum.de
  Ruhr-Universität Bochum...  
Arabische Logik im 13. Jh.
Thirteenth-century Arabic logic
  geschichte  
Um das Wesen der geneigten bzw. verengten Vokalen zu verstehen, muss man zurück ins 15. Jh gehen. Etwa zu dieser Zeit beginnt nämlich ihre Geschichte. Diachron gesehen kann man die geneigten Vokale als eine Weiterentwicklung der langen Vokale verstehen.
Dla zrozumienia istoty samogłosek pochylonych lub ścieśnionych należy wrócić do wieku XV. W tym czasie zaczyna się bowiem ich historia. Z diachronicznego punktu widzenia można samogłoski pochylone nazwać dalszym rozwojem samogłosek długich. W języku prasłowiańskim występowały samogłoski zarówno krótkie jak i długie, których pozostałości znaleźć można w niektórych dzisiejszych językach słowiańskich, np. w czeskim, słoweńskim, serbskim i chorwackim. Również w języku staropolskim występowały samogłoski długie (por. Klemensiewicz 1981, s. 100). Jeszcze w XV wieku Jakub Parkoszowic zalecał pisownię podwójnych liter (np. oo dla długiego o) dla oznaczenia długich samogłosek (por. Kuraszkiewicz 1981, s. 61). Jednak już w pierwszej połowie XVI wieku należały te formy do przeszłości (por. Klemensiewicz&Lehr-Spławiński&Urbańczyk 1965, s. 29 oraz Stieber 1966, s. 58). W tym czasie znikają z pisowni podwójne litery a pojawiają się znaki diakrytyczne (á, é), co przyjmowane jest jako dowód na zanik długości samogłosek. Niektóre długie samogłoski ([i], [u], [y]) zrównały swoją fonologiczną jakość z odpowiednimi samogłoskami krótkimi, inne ([a], [e], [o]) nie zrównały się z ich krótkimi odpowiednikami. Wprawdzie ich wymowa uległa również skróceniu, jednak główna zmiana polegała na zwężeniu artykulacji, czyli na zmianie jakościowej. Dlatego też przyjmuje się przełom XV i XVI wieku za historyczne narodziny samogłosek pochylonych. "(...) zaniknięcie iloczasu dokonało się między rokiem 1440 a 1518. To znaczy, że w tym czasie różnice iloczasowe stopniowo zanikały, podczas gdy pochylenie (ścieśnienie) artykulacji jako efekt uboczny długości wychodziło coraz wyraźniej na pierwszy plan. Na miejscu opozycji >krótka-długa< pojawiła się w tym czasie opozycja jakościowa >pochylona-jasna<." (Gonschior 1973, s. 20; tłumaczenie M. Orawski).