|
|
A bit of historyOne of the first beers that John Martin developed was an IPA (India Pale Ale). The current Martin’s IPA, the recipe for which is true to its roots, bears no comparison with American IPAs, which are rougher on the tongue.
|
|
|
Un accenno di storiaUna delle prime birre elaborate da John Martin fu un’IPA (India Pale Ale). La Martin’s IPA attuale, la cui ricetta è fedele alle sue radici, non si può paragonare alle IPA americane, più raspose sulla lingua. Ritorniamo brevemente alle radici. Le India Pale Ale videro la luce nel XVIII secolo. I birrai cercavano una ricetta che resistesse alle condizioni di trasporto per rifornire le colonie britanniche in India. Il grande contenuto di alcol e di luppolo permetteva una conservazione migliore durante il viaggio. Così nacque l’IPA che è diventata un classico della tradizione birraia britannica. Tuttavia, quando l’amaro iniziò a essere non più così richiesto dai palati, fu la Martin’s Pale Ale —nata con la denominazione di Bulldog Pale Ale a metà anni quaranta— a entrare nel cuore dei belgi. Bisognerà aspettare i cento anni dell’azienda perché Anthony Martin risusciti la vecchia preferita. Così Anthony Martin racconta come la rinascita dell’IPA diventò realtà: «L’American IPA non è l’IPA originariamente concepita. Il movimento americano dei birrifici artigianali l’ha reinventata completamente...». «Nel vedere i birrai americani che portavano l’IPA verso strane direzioni, volli ristabilire la verità e rilanciare la Martin’s IPA, non per vendere grandi volumi, evidentemente, bensì per farla diventare un referente, in modo che la gente sapesse che aspetto deve avere un’IPA. Inoltre questa birra è il prolungamento della Pale Ale che elaboriamo in Belgio da vari decenni», aggiunge. La Martin’s Pale Ale continua a essere un valore sicuro e apprezzato. Più dolce di colei che l’ha preceduta, continua ad avere un tocco luppolato che racchiude questo amaro secco caratteristico. Il procedimento praticamente unico di luppolizzazione a freddo chiamato
|
|
|
Een stukje geschiedenisEen van de eerste bieren die John Martin ontwikkelde was een IPA (India Pale Ale). De huidige Martin’s IPA, waarvan het recept trouw blijft aan de traditie, is niet te vergelijken met de tongschurende Amerikaanse IPA. We blikken even terug. De India Pale Ale wordt voor het eerst geschonken in de 18e eeuw. Om de Britse kolonies in India te bevoorraden gaan de brouwers immers op zoek naar een recept dat de omstandigheden tijdens de overtocht kan doorstaan. Door hun hogere alcoholgehalte en sterkere hopconcentratie bewaren deze bieren beter tijdens de lange reis. IPA is geboren. Intussen is dit bier een klassieker geworden in de Britse brouwtraditie. Maar wanneer bitter uit de mode raakt, komen de brouwers in het midden van de jaren veertig op de markt met Martin’s Pale Ale, of toen nog Bulldog Pale Ale, en de Belgen zijn meteen verkocht. Het is wachten tot de honderdste verjaardag van de onderneming wanneer Anthony Martin beslist om een oude favoriet te laten herleven. Waarom die terugkeer naar de IPA? Anthony Martin legt uit: “De Amerikaanse IPA is niet de IPA zoals die oorspronkelijk bedoeld was. De Amerikaanse ambachtelijke brouwers maakten er iets totaal anders van …” “Toen ik zag welke vreemde wegen de Amerikaanse brouwers insloegen met de IPA, wilde ik het échte product herlanceren en dat is de Martin’s IPA. Niet om grote volumes te verkopen uiteraard, maar om als referentie te dienen, zodat mensen weten hoe een echte IPA moet smaken. Des te meer omdat dit bier in het verlengde ligt van de Pale Ale die we al decennialang brouwen hier in België”, zegt hij nog. Martin’s Pale Ale blijft een vaste waarde die gesmaakt wordt. Dit bier is zachter dan zijn grootvader, maar behoudt die hopachtige toets die de kenmerkende droge bitterheid enigszins verzacht. Het zo goed als unieke proces van drooghoppen (dry hopping), dat ook nog altijd wordt toegepast voor Martin’s IPA, zit daar voor iets tussen. Een woordje uitleg.Een complexe brouwmethodeTijdens het brouwproces van deze India Pale Ale wordt een drievoudige hopping (triple hopping) toegepast, dit wil zeggen dat er drie keer verschillende hopvariëteiten worden toegevoegd, waaronder de befaamde hopbellen van Kent en echte hopbloemen. De hop wordt aan het begin en aan het einde van het kookproces toegevoegd en nog eens na de gisting. Na de gisting worden ook nog eens echte gedroogde hopbloemen toegevoegd, 100 kg per 1.000 hl. Het bier circuleert dan nog een week in een gesloten systeem met
|
