|
|
Nella procedura di bilancio (articoli da III-309 a III-312), il Parlamento vede aumentare i propri poteri in quanto tale procedura è ormai analoga a quella legislativa ordinaria, e la decisione finale sul bilancio è affidata al Parlamento. Inoltre, è stata soppressa la vecchia distinzione tra le spese obbligatorie e non obbligatorie, il che significa che il Parlamento esercita la propria influenza sull'insieme del bilancio.
|
|
|
In the budgetary procedure (Articles III-309 to III-312), the Parliament has enhanced its powers, since the budgetary procedure now belongs to the ordinary legislative procedure and the Parliament takes the final decision on the budget. Besides, the old distinction between compulsory and non-compulsory expenditure is eliminated, which means that Parliament's influence has been extended to the entire budget. Previously, only non-compulsory expenditure had to be finally approved by the Parliament.
|
|
|
Dans la procédure budgétaire (articles III-309 à III-312), le Parlement voit ses pouvoirs s'accroître étant donné que la procédure budgétaire s'apparente désormais à celle de la procédure législative ordinaire, le Parlement prenant la décision finale sur le budget. De plus, l'ancienne distinction entre les dépenses obligatoires et non-obligatoires est supprimée, ce qui signifie que l'influence du Parlement est étendue sur l'ensemble du budget. En effet, auparavant, seules les dépenses non obligatoires pouvaient être décidées en dernier ressort par le Parlement.
|
|
|
Mehr Befugnisse erhält das Parlament auch im Haushaltsverfahren (Artikel III-309 bis III-312), denn es soll künftig im Rahmen des ordentlichen Gesetzgebungsverfahrens endgültig über den Haushaltsplan beschließen. Außerdem wird die bisherige Unterscheidung zwischen obligatorischen und nichtobligatorischen Ausgaben aufgehoben, wodurch sich der Einfluss des Parlaments auf den gesamten Haushaltsplan erstreckt. Bisher kann das Parlament nur über die nichtobligatorischen Ausgaben in letzter Instanz entscheiden.
|
|
|
Se incrementarán las competencias del Parlamento en el marco del procedimiento presupuestario (artículos III-309 a III-312), dado que, en lo sucesivo, el procedimiento presupuestario será similar al procedimiento legislativo ordinario y el Parlamento tomará la decisión final sobre el presupuesto. Además, se suprime la antigua distinción entre gastos obligatorios y no obligatorios, lo que significa que se extiende la influencia del Parlamento al conjunto del presupuesto. En efecto, anteriormente los únicos gastos que podían ser decididos en última instancia por el Parlamento eran los gastos no obligatorios.
|
|
|
No processo orçamental (artigos III-309.° a III-312.°), os poderes do Parlamento aumentam, uma vez que o processo orçamental se torna semelhante ao processo legislativo ordinário, cabendo ao Parlamento a decisão final sobre o orçamento. Além disso, a antiga distinção entra as despesas obrigatórias e não-obrigatórias é suprimida, o que significa que a influência do Parlamento é estendida a todo o orçamento. Com efeito, anteriormente, só as despesas não obrigatórias podiam ser decididas em última instância pelo Parlamento.
|
|
|
In de begrotingsprocedure (artikelen III-309 tot en met III-312) worden de bevoegdheden van het Europees Parlement uitgebreid aangezien deze procedure voortaan wordt afgestemd op de gewone wetgevingsprocedure, waarbij het Parlement de eindbeslissing over de begroting neemt. Bovendien is het oude onderscheid tussen verplichte en niet-verplichte uitgaven vervallen, wat betekent dat het Parlement meer invloed op de totale begroting kan uitoefenen. Voorheen kon het Parlement zich namelijk alleen in laatste instantie uitspreken over niet-verplichte uitgaven.
|
|
|
Parlamentets beføjelser i budgetproceduren (artikel III-309 til III-312) styrkes, idet budgetproceduren herefter vil ligne den almindelige lovgivningsprocedure, og Parlamentet træffer den endelige afgørelse om budgettet. Desuden er den tidligere sondring mellem obligatoriske og ikke-obligatoriske udgifter ophævet, og det betyder, at Parlamentets indflydelse udvides til at omfatte hele budgettet. Tidligere var det nemlig kun de ikke-obligatoriske udgifter, Parlamentet kunne træffe endelig afgørelse om.
|
|
|
Parlamentin toimivalta vahvistuu talousarviomenettelyssä (III-309-III-312 artikla), sillä talousarviomenettely muistuttaa vastedes tavanomaista lainsäätämisjärjestystä, ja parlamentti tekee lopullisen päätöksen talousarviosta. Lisäksi perustuslakiluonnoksesta on poistettu entinen jako pakollisiin menoihin ja muihin menoihin ja tämän vuoksi parlamentti voi vastedes vaikuttaa koko budjettiin. Aiemmin parlamentti päätti viime kädessä ainoastaan muista kuin pakollisista menoista.
|
|
|
I budgetförfarandet (artiklarna III-309 till III-312) har parlamentet tilldelats större befogenheter eftersom budgetförfarandet i fortsättningen skall likna det vanliga lagstiftningsförfarandet och parlamentet fattar det slutliga beslutet om budgeten. Vidare avskaffas den tidigare skillnaden mellan obligatoriska och icke-obligatoriska utgifter, vilket innebär att parlamentets inflytande utsträcks till hela budgeten. Tidigare var det bara de icke-obligatoriska utgifterna som i sista hand kunde beslutas av parlamentet.
|
