|
The hook was fixed on the end of the line, baited, and weighted with lead. Cork floats were used to signal a catch, as they are today. Deep-water fishing was also practised with a setline, with several baited hooks around a central stock.
|
|
A la canne, une tige longue, souple et résistante, était attaché un fil fait de lin ou de crin de cheval, la soie. A son extrémité était attaché l'hameçon, lesté d'un poids de plomb, auquel on fixait l'appât. Pour confirmer la prise, on utilisait comme de nos jours des flotteurs de liège. On pratiquait également la pêche avec des lignes de fond et la palangre, méthode qui comprend plusieurs hameçons amorcés autour d'une ligne principale. Les hameçons (hamus) étaient fabriqués en fer, bronze ou cuivre, en fonction de la taille de la pièce à capturer. Leur forme n'a pratiquement pas varié jusqu'à nos jours, comme on peut en juger au vu des collections découvertes dans les gisements archéologiques guipuzcoans.
|
|
A la caña, una vara larga flexible y resistente, se ataba un hilo hecho de lino o de crines de caballo, el sedal. En su extremo se colocaba el anzuelo, lastrado con un peso de plomo, al que se sujetaba el cebo. Para confirmar la captura usaban, como hoy en día, de flotadores de corcho. También practicaban la pesca de fondo con sedales y el palangre, método que integra varios anzuelos cebados alrededor de un cabo principal. Los anzuelos (hamus) se fabricaban de hierro, bronce o cobre, dependiendo del tamaño de la pieza a capturar. Su forma no ha variado apenas hasta la actualidad, como se comprueba de las colecciones recuperadas en los yacimientos arqueológicos guipuzcoanos.
|
|
Kanaberari -haga luze, malgu eta hauskaitz bat- mutur batean lihoz edo zaldi zurdaz egindako haria lotzen zitzaion; hariaren beste muturrean amua lotzen zen, berunezko pisu bat erantsita, eta amuari beita jartzen zitzaion. Arraina harrapatuta zegoen adierazgarri, gaur egun bezala, kulubizak erabiltzen zituzten, hau da, artelazki puskak (kortxoa).Hondoko arrantza ere egiten zuten, haria eta tretza erabiliz -tretzak amu beitadun bat baino gehiago izaten ditu, mutur nagusi baten inguruan-., Amua (hamus) burdinazkoa, brontzezkoa edo kobrezkoa izan zitekeen, harrapatu nahi zen arrainaren neurriaren arabera. Formak ia batere aldatu gabe iraun du gaur arte; argi ikusten da hori Gipuzkoako aztarnategi arkeologikoetan bildutako bildumetan.
|