|
|
La leggenda legata alla distruzione del Golem di Praga narra come il rabbino, recandosi alla sinagoga, avesse dimenticato di togliere l’aleph e il Golem, non avendo più alcun lavoro da compiere, avesse iniziato a distruggere i preziosi arredi, le statue e tutto il contenuto della casa del rabbino. La serva del rabbino corse terrorizzata a chiamarlo alla sinagoga, supplicandolo di porre fine a questo disastro.
|
|
|
Jewish mystical tradition describes the Golem as a sculpture animated by man. The idea of a clay figure brought to life has its origin probably as far back as ancient Egypt, where it is recorded in a literary tale from the second half of the 6th century BC. The Prague Golem, however, is one of the most famous earthen figures. Allegedly, it was created it in the late 16th century by the Jewish Rabbi Jehuda Liva ben Bezalel to protect the Jewish town from Christians. The Golem was animated after the insertion of a shem – a paper with the name of God written upon it – into his mouth, and he would only obey whoever inserted the shem. The destruction of the Prague Golem is connected with a legend telling how the rabbi forgot one day to remove the shem from the Golem’s mouth before leaving for the synagogue, and because the Golem did not have specified work to do, he began smashing all the precious statues and furnishings in the rabbi’s house. A frightened maid ran into the synagogue and begged the rabbi to put an end to the rampage. He shouted at the Golem to stop and took the shem out of his mouth. And because it was removed on the Jewish holiday, the Golem crumbled into dust. A legend says that the Golem was stored in the attic of the Old-New Synagogue, where since that time no one may enter. Permits for exploration have been given to only two people – in 1920 the Golem was sought unsuccessfully by the journalist Egon Erwin Kisch, and in the 1980s, Ivan Mackerle search for it with the help of georadar. The figure of the Golem continues to live, however, on the pages of books. The most famous rendition of the Prague legend is a novel written by the Prague Jewish writer Gustav Meyrink.
|
|
|
La mystique juive décrit le Golem comme une statue animée de vie par l'homme. L'idée d'une forme humaine en argile a vraisemblablement son origine dans l'Egypte ancienne, où on la trouve dans un conte écrit de la seconde moitié du 6ème siècle av.J.-C. Le Golem praguois est toutefois un des plus célèbres. Le rabbin juif Juda Loew ben Bezalel l'aurait créé à la fin du 16ème siècle, afin de protéger la ville juive des chrétiens. Le Golem s'animait après la mise en place d'un Hashem (le Nom) – un rouleau de parchemin – et il écoutait uniquement celui, qui lui avait mis le rouleau dans la bouche. A la destruction du Golem praguois est liée une légende, selon laquelle un jour que le rabbin oublia d'enlever le Hashem de la bouche du Golem en partant à la synagogue, celui-ci, parce qu'il n'avait aucun travail défini, commença à casser des meubles précieux, des statues et tout l'aménagement de la maison du rabbin. La bonne terrorisée courut à la synagogue et demanda au rabbin de mettre un terme à cette fureur. Il cria donc au Golem de s'arrêter et lui enleva de la bouche le Hashem. Et parce que cela eut lieu lors d'une fête juive, le Golem tomba en poussière. Selon la légende, le Golem fut rangé dans le grenier de la synagogue Vieille-Nouvelle, où il fut interdit d'aller depuis lors. Seules deux personnes reçurent l'autorisation d'y faire des recherches dans le passé – en 1920, le journaliste Egon Erwin Kisch le chercha sans succès, ainsi qu’Ivan Mackerle malgré l’utilisation d'un géoradar dans les années 80 du 20ème siècle. Le personnage du Golem ne vit plus maintenant que dans les pages des livres. Le roman écrit de la plume de l'écrivain juif praguois Gustav Meyrink est l'adaptation la plus célèbre de cette légende praguoise.
|
|
|
Die jüdische Mystik beschreibt den Golem als eine Statue, der von einem Menschen leben geschenkt wurde. Die Vorstellung einer menschlichen Figur aus Leim reicht bereits ins alte Ägypten. Schriftlich erhaltene Erzählungen aus dem 6. Jhdt. vor Chr. Bezeugen dies bereits. Der Prager Golem gehört jedoch zu den bekanntesten. Es heißt, dass Ende des 16. Jahrhunderts der jüdische Rabbi Jehuda Liva ben Becalel sein Schöpfer gewesen sein soll. Er wollte damit die jüdische Stadt vor den Christen schützen. Er gab dem Golem sein Leben, in dem er ein Schem in ihn reinlegte. Der Golem gehorchte dann eben nur der Person, die ihm eben diesen Schem in sein Mund legte. Über die Zerstörung des Golems existiert ebenfalls eine Legende. Eines Tages soll der Rabbi vergessen haben dem Golem beim Verlassen der Synagoge den Schem zu entnehmen. Da der Golem jedoch keine Aufgabe bekam, fing er an wertvolle Möbelstücke, wertvolle Statuen und die komplette Ausstattung im Haus des Rabbiners zu zerstören. Das verschreckte Dienstmädchen lief in die Synagoge und bat den Rabbiner etwas zu tun, um den Golem aufzuhalten. Der schrie den Golem an aufzuhören und entfernte den Zettel aus seinem Mund. Da das ganze an einem jüdischen Feiertag passierte, löste sich der Golem in Staub auf. Legenden zufolge wurde der Golem auf dem Dachboden der Altneusynagoge beigesetzt, dessen Zutritt seitdem verboten ist. Eine Erlaubnis zur Erforschung des Dachbodens bekamen lediglich zwei Personen – im Jahre 1920 machte sich der Reporter Egon Erwin Kisch erfolglos auf die Suche. In den 1980er Jahren versuchte Ivan Mackerl mithilfe eines Georadars sein Glück. Deshalb existiert die Figur von Golem bis heute nur auf dem Papier. Die bekannteste Verarbeitung dieser Prager Legende ist der Roman aus der Feder des jüdischen Schriftstellers Gustav Meyrink.
|
|
|
El misticismo judío describe a el Golem como una estatua animada por el hombre. La imagen de la figura humana de arcilla posiblemente tiene su origen en el antiguo Egipto donde hay testimonios literarios de la misma en un cuento de la segunda mitad del siglo VI antes de Cristo. Sin embargo, el de Praga es uno de los golems más famosos. Se dice que lo creó, a finales del siglo XVI, el rabino judío Yehuda Liva ben Becalel para proteger la judería de los cristianos. Golem resucitó después de que se le introdujera un shem – un rollo – en la boca y sólo obedecía a la persona que lo introdujo. En referencia a la destrucción del Golem de Praga, cuenta la leyenda que un día el rabino, al salir de la sinagoga, se olvidó de sacar el shem de la boca del Golem, y éste, como no le habían encargado ningún trabajo, empezó a romper valiosos muebles, estatuas y todo el equipamiento de la casa del rabino. La criada, asustada, corrió hacia la sinagoga pidiendo al rabino que acabara con los estragos causados por el Golem. El rabino le gritó al Golem ordenándole que se detuviera y le sacó el shem de la boca. Y como el shem fue sacado durante una fiesta judía, el Golem se descompuso y se transformó en polvo. Cuenta la leyenda que los restos del Golem fueron depositados en el desván de la Sinagoga Vieja Nueva, donde no se ha podido entrar desde entonces. En el pasado, solo dos personas recibieron el permiso para explorar el lugar: en 1920, lo buscó, en vano, el periodista Egon Erwin Kisch y en los años 80 del siglo XX fue Ivan Mackerle con ayuda de un georadar. Aun así, la figura del Golem sigue viviendo solo en las páginas de los libros. La adaptación más famosa de la leyenda de Praga es la novela cuyo autor es el praguense escritor judío Gustav Meyrink.
|
|
|
Żydowska mistyka opisuje Golema jako istotę ożywioną przez człowieka. Wyobrażenie postaci ulepionej z gliny na podobieństwo ludzkie, pochodzi prawdopodobnie ze starożytnego Egiptu, gdzie została udokumentowana przez literaturę w opowiadaniu z 2-iej połowy VI wieku przed naszą erą. Praski Golem cieszy się jednak największą sławą. Podobno stworzył go pod koniec XVI wieku żydowski rabbi Jehuda Liva ben Becalel, aby chronił dzielnicę żydowską przed chrześcijanami. Golem ożywał po włożeniu mu do ust szemu – zwitku – i słuchał tylko tego, kto zwitek włożył. Ze zniszczeniem praskiego Golema jest związana kolejna legenda, według której pewnego dnia rabbi zapomniał przed wyjściem do synagogi wyjąć szem z ust Golema a ten, ponieważ nie miał żadnej określonej pracy, zaczął niszczyć cenne meble, rzeźby i wyposażenie całego domu rabbiego. Przerażona służąca przybiegła do synagogi i prosiła rabbiego, aby położył kres temu szaleństwu. Rabbi krzyknął na Golema, aby się zatrzymał i wyjął mu szem z ust. A ponieważ owo wyjęcie nastąpiło w czasie święta żydowskiego, Golem obrócił się w proch. Zgodnie z legendą Golem spoczął na strychu Synagogi Staronowej, gdzie od tego czasu nikt nie mógł wkroczyć. Pozwolenie na poszukiwania otrzymały w przeszłości jedynie dwie osoby - w 1920 roku szukał go bezowocnie dziennikarz Egon Erwin Kisch a w latach 80-tych XX wieku przy pomocy georadaru Ivan Mackerle. Postać Golema nadal żyje tylko na stronach książek. Najbardziej znanym przekazem legendy jest powieść autorstwa żydowskiego pisarza z Pragi Gustava Meyrinka.
|
