|
|
Le Belge Kris Defoort est un grand nom du jazz européen. À la tête de son ensemble Dreamtime, il crée un langage musical d’une grande individualité, redéfinissant d’une manière originale le concept de "formation de jazz". Sa musique est une rencontre entre les langages classique et jazz, entre passages écrits et improvisés. Kris Defoort a étudié la flûte à bec et la musique ancienne au Conservatoire d’Anvers, ainsi que la composition et l’improvisation contemporaine à Liège. Poussé par sa fascination du jazz, il est parti à New York, où il est reste trois ans. Il y a surtout travaillé comme pianiste de jazz, notamment avec Lionel Hampton, Jack de Johnette, Adam Nussbaum, Michael Formanek, Tito Puente, Barry Altschul, Reggie Workman, et beaucoup d’autres encore. Depuis son retour en Belgique, il poursuit son parcours musical en tant que compositeur, pianiste improvisateur et leader du sextette KD’s Basement Party et des ensembles KD’s Decade, Octurn et Dreamtime. Entre autres grace à l’appui du Centre d’Arts De Werf à Bruges, nombre de ses projets (dont Variations on a love supreme) ont pu être gravés sur CD. Depuis 1998, il est l’un des compositeurs en résidence chez LOD. Avec Fatou Traore, il a créé le spectacle de danse Passages, présenté lors de plusieurs grands festivals européens (dont ceux d’Avignon, de Salzbourg et Charleroi-Danses). Fin 2001, il a composé, à la demande de LOD et du ro theater (Rotterdam), la musique de l’opéra The Woman Who Walked into Doors, d’après le roman éponyme de Roddy Doyle. Cet opéra pour soprano, actrice et vidéo, mis en scène par Guy Cassiers, a connu une tournée impressionante à travers l’Europe et a été acceuilli avec enthousiasme par la presse et le public. En 2002, Kris Defoort a écrit Conversations with the past, une oeuvre pour instruments à vent, piano, harpe, contrebasse et percussions, à la demande de la Filharmonie. La même année, il sort un nouveau CD de jazz, Sound Plaza (Kris Defoort, Mark Turner, Nic Thys et Jim Black). En 2003, il compose le Quatuor à cordes n°1, ainsi que ConSerVations / ConVerSations, s’inspirant de la musique de la Renaissance. En collaboration avec Claron McFadden, Dreamtime et Quatuor Danel, Defoort y a recherché une fois de plus une synthèse entre l’ancien et le nouveau, la musique classique et le jazz. Durant la saison 2006-2007, Kris Defoort était artiste en résidence au Palais des Beaux-Arts de Bruxelles, où il était reçu en tant que pianiste, improvisateur et compositeur. Il a r
|
|
|
De Belg Kris Defoort is een belangrijke figuur binnen de Europese jazzwereld. Met zijn ensemble Dreamtime creëert hij een hoogsteigen muzikale taal die op een originele manier de traditionele jazzband herdefinieert. Zijn muziek wordt gekenmerkt door een ontmoeting tussen het klassieke en het jazzidioom, tussen uitgeschreven en geïmproviseerde passages. Defoort studeerde blokfluit en oude muziek aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen en volgde compositie en hedendaagse improvisatie in Luik. Gedreven door zijn fascinatie voor jazz trok hij naar New York waar hij drie jaar bleef. Hij was er vooral actief als jazzpianist en speelde met o.a. Lionel Hampton, Jack de Johnette, Adam Nussbaum, Michael Formanek, Tito Puente, Barry Altschul en vele anderen. Na zijn terugkeer in België zette Defoort zijn muzikaal pad verder als componist, improviserend pianist en groepsleider van het sextet KD’s Basement Party, zijn trio KD’s Decade, Octurn en Dreamtime. Mede dankzij de steun van het Kunstencentrum De Werf in Brugge werden tal van projecten (onder andere Variations on a love supreme) op cd uitgebracht. Sinds 1998 is hij componist in residentie bij Het muziek LOD. Samen met Fatou Traore creëerde hij er de dansvoorstelling Passages, die op verschillende vooraanstaande Europese festivals te gast was (o.a. Festival d’Avignon, Salzburg en Charleroi-Danses). Eind 2001 componeerde hij in opdracht van LOD en het ro theater (Rotterdam) de muziek voor de opera The Woman Who Walked into Doors, gebaseerd op het gelijknamige boek van Roddy Doyle. Deze ‘opera for soprano, actress and videoscreen’, geensceneerd door Guy Cassiers, werd enorm geapprecieerd door de pers en het publiek doorheen Europa en werd in het najaar 2003 hernomen. In 2002 schreef Defoort Conversations with the past, een werk voor blazers, piano, harp, contrabas en percussie in opdracht van deFilharmonie en presenteerde hij zijn jazz-cd Sound Plaza (Kris Defoort, Mark Turner, Nic Thys & Jim Black). In 2003 creëerde hij ConSerVations / ConVerSations, een project gebaseerd op renaissancemuziek. Samen met Claron McFadden, Dreamtime en het Danel Kwartet zocht Defoort ook hier weer naar een synthese tussen oud en nieuw, tussen klassiek en jazz. Hij kreeg in 2004 de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Muziek voor het jaar 2003. Tijdens het seizoen 2006-2007 was hij artiest in residentie in het Paleis voor Schone Kunsten van Brussel en kwam hij zowel als pianist/improvisator en als componist aan bod. Zo compo
|
